Vannacht veel onweer en stortbuien, gelukkig liggen wij droog in tegenstelling met veel mensen in Nederland, als wij alle verhalen moeten geloven. In de ochtend blijft het buiige weer aanhouden met fors onweer. We nemen de tijd, maar 350 km en wij mijden de Interstate met dit weer en wij willen wat van het landschap zien. De tocht loopt van West Virginia, snijdt door het oostelijk deel van Kentucky en komt dan op de grens van Virginia en Tennessee uit. Van Charleston volgen we eerst een bochtige weg door smalle donkere dalen met veel vrachtverkeer, hier is het al niet anders. De High Way is een tolweg en die wordt natuurlijk ontweken. Plotseling stop, door de hevige regenval is een deel van een steile helling afgeschoven en heeft een boom over de weg geschoven. Met man en macht wordt er gewerkt, boom in stukken gezaagd en met een shovel op een vrachtwagen inclusief alle aarde en smurrie. We staan helling op en het modder water kolkt over de weg. Na een klein half uur kunnen wij passeren en zien hoeveel er afgeschoven is. De vracht wagens denderen achter ons aan en vooral de heuvels af halen ze je in en zitten je op de hielen. De afslag weg 119 naar Chapmanville is alles ineens anders. We laten het slechte weer achter ons, het dal is breder en minder donker en de rode weg blijkt een state HWy met twee keer twee rijbanen. De zon komt door en het landschap is ruig, uitdagend, prachtig. Halve bergen zijn gesloopt, de weg loopt tussen twee hoge wanden die trapsgewijs naar boven wijken, dan weer met een gigantische brug over een breed dal, beneden zie je de dorpjes liggen, stijl omhoog en omlaag en naar links en naar rechts. Het is fascinerend en adembenemend en het oh, ah is niet van de lucht. Nimmer zo een mooi ingebedde weg gezien. Vele malen willen wij stoppen, maar dit is Amerika, nergens een leuk parkeerplekje, behalve als je een stad nadert gigantische complexen van Mc Donald tot de Wallmart etc., maar niet om koffie te drinken, foto’s te maken of te picknicken. Toch stoppen wij op diverse plaatsen en genieten van het uitzicht en het landschap. In een woord fantastisch. Wat ons opvalt is dat in de smalle dalen veel RV achtige woningen staan, meestal vlak aan de weg, in brede dalen en op goede mooie locaties staan unieke “ Model woningen” meteen indrukwekkende oprijlaan en kortgeschoren gazon. Het deel door Kentucky is het rouwst en het mooist. Over de grens met Virginia is het net of wij in een ander land komen. Het weg profiel wordt anders, huizen tot vlak aan de weg waar je 90 mag rijden en minder aantrekkelijk. De afwisseling in het landschap blijft mooi maar het wordt drukker en drukker omdat het gebied meer bewoond is. De zon schijnt weer volop en het is drukkend warm. We rijden nu snel door naar ons hotel bij Bristol nog net in Virginia op de grens met Tennessee. Het hotel ligt ver boven de Interstate 81, met mooi vergezicht en zwembad achter het hotel. Na het inchecken en inrichten liggen wij met gezwinde spoed in het zwembad voor verkoeling en zitten dan even in de bijtende zon. Een pracht tocht achter de rug.