Weer op weg via de “ finger Lakes”. Een gebied ten zuid oosten van Lake Ontario , waar de dalen en de heuvels zuid- oost liggen en in een vijftal dalen liggen langgerekte meren.

Op de zuidelijke hellingen zijn veel wijngaarden, langs de meren veel rijk aangeklede huizen met lange steigers voor de deur met bootjes of zitjes. Langs de oever is alles privé en er is weinig gelegenheid om even te genieten van de mooie vergezichten. De vergelijking met de meren in Italië komen bij ons op en het stralende weer doet daar nog een schepje boven op. De “Finger lakes” staan aangegeven als een aantrekkelijk gebied. De bewegwijzering is echter zeer mager en toeristen zie je er nu nauwelijks. Na enig zoeken en proberen komen we uiteindelijk bij een van de meren. Bovenop de ronde heuvels is het voornamelijk agrarisch en weinig interessant. We komen de hele wereld aan plaatsen tegen zoals Interlaken en Genoa, uiteindelijk bereiken we Ithaka een leuk plaatsje aan het einde van het langste meer, bijna 48 mijl lang en in het gebied zijn veel watervallen, echter wij werden steeds de verkeerde kant op gestuurd. Na het vele stoppen , kijken en ons natje en droogje gebruiken besluiten we door te rijden om wat verder zuidwaarts te komen. We rijden via een aantal binnenwegen en snelwegen naar State College in Pennsylvania. Iedere keer vragen wij ons af hoe mensen hier kunnen wonen, midden in het niets , bos, heuvels, afgelegen gebieden, overal staan huisjes groot, klein of een stacaravan die als woning dient. Vermoeid vinden wij ons onderkomen. Het hotel valt ons wat tegen, groot, onpersoonlijk en geen ontbijt. De verkeerde keus. Kan ook gebeuren op zo een lange reis.