We rijden met stralend mooi weer van uit Montreal naar het zuid westen Langs de St. Laurents rivier. We doen het rustig aan, we hebben de tijd en willen wat zien van de rivier, de sluizen en op mooie plekjes stoppen. Op de kaart loopt de weg vlak langs de rivier maar in werkelijkheid zien we er niet veel van. Het is een mooi open landschap met wisselende beelden van kleine dorpjes, grote akkers en overal bosschages wat telkens een onverwacht beeld geeft op het landschap. Dit deel is redelijk vlak en loopt geleidelijk af naar de 1^e van de grote meren, lake Ontario. We bezoeken een sluis voorbij het plaatsje Cornwall om tegelijk wat rust te nemen en wat koffie te kopen. Naast de sluis is een camping waar de RV in rijtjes boven op elkaar staan met harde live muziek op de achtergrond ( 12:00 u ) Erg gezellig. Gelukkig is daar wat te koop want een gezellig koffie tentje zoeken langs de snelweg is een crime. We zijn precies op tijd om een coaster te zien binnenvaren. Voordat we het weten is de boot in en uit de sluis, hooguit 10 cm waterhoogte verschil. Wij zijn verwend in Nederland, niets spectaculairs te zien en te beleven. Na de koffie pauze met een ijsje en een snack door over de snelweg. Bij Ogdensburg kruisen wij de St Laurents rivier over een hoge, oude stalen brug met een metalen wegdek en rijden dan Amerika binnen. Een bijzonder onvriendelijke dame ondervraagt ons met korte vragen die wij soms niet begrijpen. Maar uiteindelijk mogen wij Amerika weer binnenrijden. Via een binnen weg en diverse stops om de rivier te bekijken, die soms meer lijkt op een “Lake” als een rivier. Er is veel recreatie en campings langs de rivier en ook prachtige vergezichten wanneer de weg zich hoog boven het water verheft. Het uitzicht wordt steeds mooier naarmate wij de monding in” Lake Ontario naderen. Vele eilandjes maken het zicht aantrekkelijker. Een mooie route met veel stops om foto’s te nemen. We volgen de kustweg tot Pulaski met vele “State parks” met zeer goede voorzieningen voor dag recreatie en camping, Onze TomTom brengt ons voor het huis van Wendy en Frank, “ We call it a warm welcome” Na uitwisseling van onze ervaringen en de ontmoeting met Wendy in 1999, wat wijn en water vallen wij weer vermoeid en voldaan in Bed.

Wendy en Frank hebben samen een bedrijf dat renovaties uitvoert aan gebouwen en woningen. Wij noemen dat een klus bedrijf. Wendy werkt net zo hard mee als Frank. Als zij een klus geklaard hebben nemen ze even een paar dagen rust en helpen hun zoon Dillen met de bouw van een nieuw huis. Het is bijzonder interessant om te zien hoe zij hier bouwen, de kozijnen inclusief 3 dubbel glas en een Al. Frame komt kant en klaar op het werk. Frank heeft een extruder om goten te maken van Al. plaat materiaal. Hij kocht de extruder al 19 jaar geleden en heeft de werking gedemonstreerd. In Nederland, Almere heb ik een dergelijke machine pas kortgeleden gezien bij nieuwbouw van een project. Bevestiging, eindstukken, water afvoer en pijpen, alles is standaard en zeer eenvoudig te monteren. Zelfs kun je aan de bovenzijde een roosterplaat invoeren als blad vang. Veel afdichtingstrips zijn standaard te koop. De isolatie is hard schuim in 2 lagen van 12 cm waar tegen aan geperst houten planken worden bevestigd met een harde top coating in kleur. Het dak is meestal van metaal waaronder de zelfde isolatie. Veel is geprefabriceerd en komt als bouw pakket op de bouw. Zo leer je nog eens wat van een self made man. Beiden zijn verwoede motoren rijders en maken nog steeds trips met hun Harley Davidson. Frank is een fantastische vent om te zien met een markant hoofd, gulle lach en prachtige verhalen waarbij zijn hele gezicht mee lacht. Wij mogen deze mensen wel. Wendy kwam mee met Ben zijn moeder, Linda in 1999 naar Nederland omdat Linda te bang was om alleen te vliegen. Wendy is een schat.